การที่ชาวพุทธจะมีพระรัตนตรัย (พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์) เป็นที่พึ่งได้นั้นก็ต้องเริ่มต้นจากการศึกษาพระธรรม โดยการฟังธรรมตามกาลที่ถูกต้องตรงตามพุทธพจน์ในพระธรรมวินัย ซึ่งปรากฏอยู่ในพระไตรปิฏก (พระวินัยปิฏก พระสุตตันตปิฏก (พระสูตร) พระอภิธรรมปิฏก) หาไม่เช่นนั้นแล้วก็เป็นเพียงชาวพุทธที่ศรัทธาในพระพุทธศาสนาแต่ไม่ประกอบด้วยปัญญา จึงมีแต่ความเห็นผิดไม่มีทางที่จะมีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งได้เลย...แต่ที่สำคัญและทำให้ตัวเรามีคุณค่าอันเป็นรากฐานของความภาคภูมิใจในตัวเองคือ เลือกที่จะทำดี ทำในสิ่งที่ถูกต้องเพราะเห็นว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งดีและถูกต้อง เราเลือกและตัดสินใจทำโดยไม่ต้องให้มีอำนาจใดมาเร่งปฏิกิริยา เมื่อเราทำเช่นนี้ได้เราก็ไม่ต้องคอยหาคำชมเชยจากใคร และถ้าใครไม่ชมก็ไม่เดือดร้อน หรือแม้จะมีคนพูดให้เราเกิดการเสียการควบคุมตนเอง เช่น พูดให้ร้าย พูดทำให้เราเสียเครดิต เราจะไม่หวั่นไหวเพราะเราสะสมความดีด้วยการทำดีเองได้ทุกๆ วัน ทุกขณะจิต เราไม่ต้องคอยพึ่งความภูมิใจจากคำชมของคนอื่นเลย ฉะนั้นจงสร้างความภาคภูมิใจให้ตนเองด้วยการเลือดตัดสินใจทำดีให้มาก
